ร้อยเรื่องราว เอกชัย วรรณแก้ว

สกู๊ปพิเศษ นิทรรศการ "แรงบันดาลใจแห่งแผ่นดิน"

ผมไม่เคยใฝ่ฝันที่จะเป็นศิลปิน แต่ที่ผมวาดภาพจนถึงทุกวันนี้ เพราะมันคือธรรมชาติของผม

ผมเป็นวิทยากรเกี่ยวกับการสร้างแรงบันดาลใจมาตั้งแต่สมัยที่ยังเรียนหนังสือจวบจนปัจจุบัน พบว่าสิ่งที่คนไทยยังขาดแคลนไม่ใช่ความรู้ ไม่ใช่เงินทอง ไม่ใช่โอกาส แต่ขาดกำลังใจ

ผมสามารถสอบเข้าเรียนต่อในเพาะช่างได้สำเร็จ แต่สิ่งที่ท้าทายกว่ามากๆ ก็คือ ผมจะใช้ชีวิตในกรุงเทพฯ ที่ค่าครองชีพสูงลิบลิ่วได้อย่างไร เมื่อครอบครัวมีกำลังส่งเงินให้ได้เพียงแค่เดือนละ 2,000 บาทเท่านั้นเอง

ความกระหายใคร่รู้ในการเรียนของผม ทำให้ทุกวินาที ผมเพลิดเพลินไปกับการเรียนรู้ในบทเรียนต่างๆ จนสามารถผ่านทุกการทดสอบอย่างยอดเยี่ยม ใช้เวลาเพียงแค่ 6 ปี ผมได้วุฒิ ม.3

ภายในบ้านหลังเล็กๆ ที่ประกอบด้วย พ่อแม่และพี่ๆ ผมก็คือเด็กธรรมดาคนหนึ่ง ที่ไม่เพียงต้องช่วยเหลือตัวเองให้ได้ ผมยังมีหน้าที่ต้องรับผิดชอบ ได้แก่ กวาดบ้าน ถูบ้าน หุงหาอาหารไว้รอสมาชิกคนอื่นๆ อีกด้วย

ผมเป็นลูกชาวนา เกิดในจังหวัดนครสวรรค์ ฐานะครอบครัวของผมเรียกได้ว่าค่อนไปทางยากจน แต่นั่นยังไม่แย่เท่ากับที่ผมเกิดมาภายใต้นิยามของคำว่า “ผู้พิการแต่กำเนิด” ผมไม่มีแขน และเกือบจวนเจียนจะไร้ขา